Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα είναι μία συχνή κατάσταση που επηρεάζει το 1 με 3% του πληθυσμού της Γαλλίας στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή. Είναι πιο συχνή μεταξύ των ηλικιών 18 ως 40, με τους άντρες να επηρεάζονται σε υψηλότερο ποσοστό από τις γυναίκες (προσβάλλονται 6 άντρες για κάθε μια γυναίκα). Υπάρχουν τρία αίτια (ή φυσιοπαθολογικοί μηχανισμοί) της πάθησης που πλέον είναι καλά γνωστά. Ποικίλοι παράγοντες μπορούν να επιδεινώσουν την σμηγματορροϊκή δερματίτιδα ή να ενεργοποιήσουν μια έξαρση όπως το άγχος, κόπωση, υπερβολική εργασία.
Περιεχομενα
γνωρίζουμε τις αιτίες της σμηγματορροϊκής δερματίτιδας, αλλά οι επιστήμονες διαφωνούν για τη χρονολογική τους εξέλιξη και για το πως συνδέονται. Έχουν ταυτοποιηθεί 3 παράγοντες:
Στους ανθρώπους με σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, οι καλούμενες λιπαρές περιοχές στις οποίες συσσωρεύεται το σμήγμα ο μύκητας Malassezia πολλαπλασιάζεται πέραν του φυσιολογικού. Αυτός ο μύκητας βρίσκεται φυσιολογικά στην επιφάνεια του δέρματος και είναι μέρος του μικροβιώματος του.
Όταν πολλαπλασιάζεται, ενεργοποιεί μια συγκεκριμένη φλεγμονώδη αντίδραση, προκαλώντας ερυθρότητα και επιταχυνόμενη ανανέωση των κυττάρων του δέρματος και του τριχωτού. Αυτό το ερύθημα, που συνοδεύεται από μικρές φολίδες στην επιφάνεια του δέρματος, είναι χαρακτηριστικό της σμηγματορροϊκής δερματίτιδας.
Πολλοί παράγοντες εξωτερικοί κι εσωτερικοί μπορούν να επιδεινώσουν τη νόσο ή να προκαλέσουν μία έξαρση της σμηγματορροϊκης δερματίτιδας:
εξωτερικοί παράγοντες
εσωτερικοί παράγοντες
Η σμηγματορροϊκη δερματίτιδα μπορεί να προκληθεί από το άγχος το οποίο μπορεί να επηρεάσει άλλα όργανα, ιδιαίτερα το δέρμα και να έχει επίδραση στην έκκριση σμήγματος, στην φλεγμονή και την ανοσοεπάρκεια
Έχει παρατηρηθεί εμφάνιση της σμηγματορροϊκής δερματίτιδας σε ασθενείς με διαταραχές το ανοσοποιητικού συστήματος, όπως οι ασθενείς που πάσχουν από HIV. Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα συχνά παρατηρείται κατά τη διάγνωση του HIV και συνήθως εξαφανίζεται/υποχωρεί με την έναρξη της αντιρετροϊκή θεραπεία.
Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα επίσης παρατηρείται σε ασθενείς που νοσούν από Parkinson, αφού η μείωση των επιπέδων ντοπαμίνης οδηγούν σε διαταραχή της παραγωγής του σμήγματος κι αλλαγή στη σύνθεση του
Ορισμένες ψυχιατρικές καταστάσεις επίσης προάγουν την ανάπτυξη της σμηγματορροϊκής δερματίτιδας
Αν κι αυτές οι ανεπάρκειες μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης σμηγματορροϊκής δερματίτιδας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα από μόνη της να συσχετίζεται με κίνδυνο σοβαρής νόσου. Στην πραγματικότητα οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτές τις ασθένειες αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό εκείνων που προσβάλλονται από σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, η οποία πιο συχνά εμφανίζεται σε υγιή πληθυσμό.
(1) De Angelis YM, Gemmer CM, Kaczvinsky JR, Kenneally DC, Schwartz JR, Dawson TL. Three etiologic facets of dandruff and seborrheic dermatitis: Malassezia fungi, sebaceous lipids, and individual sensitivity. Journal of Investigative Dermatology Symposium Proceedings. (December 2005), Vol. 10, 3, pp. 295-297.
(2) 40. Szepietowski JC, Reich A, Wesołowska-Szepietowska E, Baran E. Quality of life in patients suffering from seborrheic dermatitis: influence of age, gender and education level. Mycoses. (2009), Vol. 52, 4, pp. 357-363.
(3) Bittencourt Sampaio ALS. Seborrheic dermatitis. Anais Brasileiros de Dermatologia. (nov/dec 2011), Vol. 86, 6.
(4) Gary W. Clark|Sara M. Pope|Khalid A. Jaboori, Diagnosis and Treatment of Seborrheic Dermatitis – American Family Physician, www.aafp.org (consulted on July 7, 2016)
