Melkkorsten zijn een zeer vaak voorkomende aandoening die zeer kenmerkend is voor jonge kinderen. De letsels zijn karakteristiek en gemakkelijk herkenbaar. Gelukkig zijn ze niet schadelijk voor het kind.
Samenvatting
Melkkorsten zijn een lichte tot matige vorm van seborroïsche dermatitis, ook wel seborroïsch eczeem genoemd, bij zuigelingen. Melkkorsten komen over het algemeen bij pasgeborenen voor wanneer ze tussen twee weken en drie maanden oud zijn. Ze zijn onschadelijk en veroorzaken geen hinder, maar zijn soms onesthetisch in de ogen van de ouders.
Melkkorsten kunnen na verloop van tijd op natuurlijke wijze verdwijnen. Zo niet, bestaan er oplossingen om ze te behandelen en de verwijdering ervan te bevorderen om te voorkomen dat ze aanhouden of zich uitbreiden.
Melkkorsten herkennen is niet moeilijk. In de meeste gevallen zijn de laesies zeer kenmerkend en zal uw huisarts zeer snel de diagnose kunnen stellen.
De laesies worden gekenmerkt door erythemateuze plekken (roodheid) op de kruin van het hoofd en ter hoogte van de fontanel (zone boven de voorste schedelbeenderen). Deze plekken zijn bedekt met schilfers of dode, dikke, vette, witte of gele huidcellen die sterk vasthechten aan de hoofdhuid en vastplakken in het haar.
Deze laesies kunnen gepaard gaan met roodheid; ze verschijnen eerst boven op de kruin, dan kunnen ze zich uitbreiden en in sommige gevallen komen ze samen. Het kan zelfs dat ze niet enkel de hoofdhuid aantasten, maar ook de achterkant van de oren, de aanzetting van de wimpers en de wenkbrauwen.
In zeldzame gevallen wordt er een felrode luieruitslag geobserveerd, dan spreken we van een “bipolaire” aandoening.
Ze worden doorgaans melkkorstjes genoemd vanwege hun gelijkenis met overgekookte melk die is opgedroogd op een kookplaat, hoewel er geen verband bestaat tussen melk en de voeding van de baby. Gelukkig veroorzaken melkkorsten geen hinder of ongemak voor jonge kinderen en verdwijnen ze in de meeste gevallen na enkele weken of maanden vanzelf.
De symptomen van melkkorstjes laten meestal een gemakkelijke en voor de hand liggende diagnose toe. In zeldzame gevallen, vooral wanneer het zitvlak of het gezicht is aangetast, kan het moeilijk zijn om ze te onderscheiden van atopisch eczeem of beginnende psoriasis .
Uw huisarts of kinderarts zal bepaalde criteria gebruiken, met name de familiale voorgeschiedenis, om ze van elkaar te onderscheiden en de juiste diagnose te stellen.
Er bestaat ook een bijzondere vorm, die uiterst zeldzaam is: deze wordt erytrodermie van Leiner-Moussous genoemd.
Het is een uitgebreide vorm van de aandoening die zich voordoet tijdens de eerste levensmaanden. De letsels bevinden zich ter hoogte van het zitvlak, de hoofdhuid en de nek-, oor- en armplooien. Ze zijn ook schilferig en geelachtig en er is geen wijziging van de algemene toestand of jeuk.
De oorsprong van deze pathologie is nog onbekend, ze is uitzonderlijk en evolueert meestal spontaan gunstig.