Seborroïsche dermatitis is een veelvoorkomende pathologie die van de adolescentie tot de volwassen leeftijd 1 tot 3% van de Franse bevolking treft. We zien een piek in frequentie van de ziekte tussen 18 en 40 jaar en vooral bij mannen, omdat er voor elke getroffen vrouw zes getroffen mannen zijn. De dermatitis oorzaken of fysiopathologische mechanismen van de ziekte zijn gekend, het zijn er drie. Er zijn ook talrijke factoren vastgesteld die seborroïsche dermatitis kunnen verergeren of een opflakkering kunnen veroorzaken, waaronder stress, vermoeidheid of overbelasting.
Samenvatting
We kennen de oorzaken (1) van seborroïsche dermatitis, maar wetenschappers zijn het niet eens over hun chronologische volgorde en onderlinge verwevenheid. Er zijn drie elementen vastgesteld:
Bij mensen met seborroïsche dermatitis kan in de vette zones waar de talg zich ophoopt, op een abnormale manier de gist Malassezia groeien.
Deze gist is natuurlijk aanwezig op het huidoppervlak en behoort tot het huidmicrobioom.
Als die begint te groeien, veroorzaakt hij een specifieke ontstekingsreactie, wat resulteert in roodheid en een versnelde vernieuwing van cellen op de hoofdhuid en huid. Dit erytheem met kleine schilfers op het huidoppervlak is kenmerkend voor seborroïsche dermatitis.
Veel externe en interne factoren kunnen de ziekte verergeren of een opflakkering van seborroïsche dermatitis veroorzaken:
o Omgevingsfactoren: vochtigheid, koude
o Zweten
o Te veel gebruik van vette stoffen op de huid
o Gebruik van alcohol en tabak
o Het eetpatroon zou ook een rol spelen in de ontwikkeling van laesies (2)
o Stress
o Individuele aanleg: obesitas, hypersudatie, ...
o Hormonale aandoeningen kunnen de talgproductie beïnvloeden en de immuniteit verstoren
o Periodes van stress en vermoeidheid
o Enz.
Het is mogelijk dat seborroïsche dermatitis wordt veroorzaakt door stress die alle organen kan beïnvloeden, met name de huid, en een effect kan hebben op de afscheiding van talg, ontsteking en immuniteit.
Seborroïsche dermatitis heeft een impact bij patiënten met ontregeling van het immuunsysteem, zoals bij patiënten met hiv. Het is een manifestatie die vaak wordt waargenomen op het moment van de diagnose van de ziekte en die meestal verdwijnt bij antiretrovirale behandelingen (2).
Seborroïsche dermatitis wordt ook waargenomen bij patiënten met de ziekte van Parkinson, bij wie de vermindering van dopamine een ontregeling van de talgproductie en een wijziging van de samenstelling ervan veroorzaakt.
Bepaalde psychiatrische pathologieën zouden ook een ideale omgeving zijn om seborroïsche dermatitis te ontwikkelen.
Als de deficiëntie veroorzaakt door deze ziekten het risico op het optreden van seborroïsche dermatitis vergroot, betekent dit in geen geval dat seborroïsche dermatitis zelf een risico op het ontwikkelen van een ernstige ziekte inhoudt. De mensen die aan deze ziekten lijden, zijn immers maar een minderheid van de mensen die aan seborroïsche dermatitis lijden, die meestal bij gezonde personen optreedt (4).
(1) De Angelis YM, Gemmer CM, Kaczvinsky JR, Kenneally DC, Schwartz JR, Dawson TL. Three etiologic facets of dandruff and seborrheic dermatitis: Malassezia fungi, sebaceous lipids, and individual sensitivity. Journal of Investigative Dermatology Symposium Proceedings. (December 2005), Vol. 10, 3, pp. 295-297.
(2) 40. Szepietowski JC, Reich A, Wesołowska-Szepietowska E, Baran E. Quality of life in patients suffering from seborrheic dermatitis: influence of age, gender and education level. Mycoses. (2009), Vol. 52, 4, pp. 357-363.
(3) Bittencourt Sampaio ALS. Seborrheic dermatitis. Anais Brasileiros de Dermatologia. (nov/dec 2011), Vol. 86, 6.
(4) Gary W. Clark|Sara M. Pope|Khalid A. Jaboori, Diagnosis and Treatment of Seborrheic Dermatitis – American Family Physician, www.aafp.org (consulté le 7 juillet 2016)
