Sebum jest substancją wydzielaną przez gruczoł łojowy na powierzchni naszej skóry. Jest ono niezbędne do jej prawidłowego funkcjonowania.
Spis treści
Naskórek jest chroniony przez warstwę hydrolipidową, która pokrywa całą powierzchnię skóry i składa się z sebum, wody i potu.
Sebum odgrywa kilka kluczowych funkcji (1):
Sebum jest produkowane przez gruczoły łojowe. Z kolei gruczoły te są zawsze połączone z mieszkami włosowymi, które odprowadzają produkowane sebum. Za regulację jego wydzielania odpowiedzialne są gruczoły łojowe.
Gruczoły łojowe są obecne na całym ciele, z wyjątkiem dłoni i podeszew stóp.
Miejsca, gdzie są one liczniejsze (twarz, zwłaszcza w tzw. strefie T, skóra głowy, klatka piersiowa, plecy), nazywane są tzw. obszarami łojotokowymi.
Sebum jest substancją lipidową o żółtawym kolorze i tłustej konsystencji.
Uznawany jest za prawdziwy ekosystem, umożliwiający namnażanie się rezydentnej flory komensalnej (mikroorganizmów naturalnie występujących na powierzchni skóry i błon śluzowych).
Mikroorganizmy te są saprofitami, tzn. żyją na naszej skórze, nie czyniąc szkody organizmowi. Należą do nich bakterie, takie jak gronkowce, oraz grzyby, takie jak z rodzaju Malassezia.
Nadmiar sebum jest jedną z przyczyn łojotokowego zapalenia skóry. Sebum wydzielane w większych ilościach w tzw. obszarach łojotokowych stanowi korzystne środowisko dla rozwoju grzybów typu Malassezia, naturalnie występujących na powierzchni skóry.
Duże ilości tych grzybów mogą samoistnie lub pod wpływem innych czynników wywołać specyficzną reakcję zapalną. Powoduje to zaczerwienienie, przyspieszoną odnowę komórek skóry, a niekiedy białe lub żółtawe łuski na jej powierzchni, będące objawami łojotokowego zapalenia skóry.
Istnieje zatem związek przyczynowy między rozwojem łojotokowego zapalenia skóry a wydzielaniem sebum.
Celem artykułów jest promowanie wiedzy na temat łojotokowego zapalenia skóry. Nie zastępuje porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia. Pytania dotyczące stanu zdrowia lub leczenia należy skonsultować z lekarzem.