Tijdens de zwangerschap ondergaat de huid van de vrouw veranderingen, onder meer onder hormonale invloed. De meest voorkomende symptomen zijn: huidverkleuring (in het bijzonder het verschijnen van een "zwangerschapsmasker"), vaatproblemen (oedeem, spataderen, enz.), verlies van elasticiteit van de huid en ontwikkeling van striemen.
Samenvatting
Naast deze fysiologische en relatief onschadelijke veranderingen, zijn er een aantal huidaandoeningen (of dermatosen) specifiek voor de zwangerschap: één ervan wordt atopisch zwangerschapseczeem genoemd. Dit eczeem treedt typisch op tijdens de zwangerschap en wordt "zwangerschapseczeem" genoemd; het komt meestal voor in het kader van persoonlijke of familiale atopie. De huid is droog en wordt bedekt met eczeemplekken, vooral in de huidplooien, armen en benen. Het leven van moeder en kind lopen geen risico. De ziekte kan evenwel terugkeren tijdens latere zwangerschappen; het kind loopt ook een groter risico op de ontwikkeling van atopische dermatitis.
Wanneer een zwangere vrouw reeds eczeem had voor haar zwangerschap, is de evolutie van de ziekte helemaal niet te voorspellen: ze kan verbeteren maar ook verergeren. In dit geval hebben de toekomstige moeders de neiging zichzelf de schuld te geven en ze zijn bang om de ziekte aan hun kind door te geven. Het is een feit dat de ongeboren baby een groter risico loopt op eczeem omdat hij/zij de helft van de genen van de moeder erft. Maar eczeem wordt niet overgedragen zoals een infectieziekte: de toekomstige moeder kan haar hele zwangerschap eczeem hebben en daarna een kind ter wereld brengen dat nooit eczeem zal krijgen!
De behandelingen van eczeem zijn steeds dezelfde, ongeacht of de vrouw wel of niet zwanger is. Topische corticosteroïden en verzachtende middelen kunnen veilig gebruikt worden gedurende de hele zwangerschap.
