Melkkorstjes bij kinderen

Een zeer vaak voorkomend fenomeen

Melkkorstjes treffen ongeveer twee derde van alle baby’s (1). Ze verschijnen in de eerste zes levensmaanden en kunnen soms duren tot het kind 2 of 3 jaar oud is. De term melkkorsten wordt uitsluitend gebruikt voor kinderen. Bij volwassenen wordt er niet gesproken over melkkorsten, maar eerder over seborroïsche dermatitis of seborroïsch eczeem.
In tegenstelling tot wat men denkt, houden melkkorstjes bij peuters en zuigelingen geen enkel verband met onvoldoende of onaangepaste hygiëne of met de voeding. Deze benaming is alleen te wijten aan de gelijkenis van deze korsten met overgekookte melk die is opgedroogd op een kookplaat.

Waarom verschijnen er melkkorsten op het haar van baby's?

Op het einde van de zwangerschap worden bepaalde hormonen van de moeder aan het kind doorgegeven.
Het zijn deze hormonen die de talgklieren stimuleren en de hyper-seborroe veroorzaken die aan de basis liggen van de melkkorsten bij de baby’s hoofdhuid.
In dit teveel aan talg, geproduceerd door de talgklieren in de haarwortel, komen dode huidcellen, ook schilfers genoemd, vast te zitten, en ze koeken samen tot ze de bekende melkkorsten vormen. Bovendien bevordert talg dat rijk is aan lipiden de proliferatie van lipofiele gisten van het geslacht Malassezia, een gist die van nature op het huidoppervlak aanwezig is.
Het is dus de combinatie van een grote aanwezigheid van Malassezia met hyper-seborroe die verantwoordelijk is voor de pathologie.

Aantasting van meerdere zones

• In de overgrote meerderheid van de gevallen bevinden de melkkorsten zich in het haar of meer precies op de hoofdhuid. Ze plakken aan het haar vast en zijn dus moeilijk te verwijderen. De laesies beginnen meestal ter hoogte van de fontanel (ruimte bovenaan de kruin bij de verbinding van de schedelbeenderen) en verspreiden zich vervolgens over de hele hoofdhuid tot ze als het ware een helm vormen.
• De billen: de aandoening is beperkt tot de huidplooien of de vorm van een felrode “slip” onder of voorbij de luier.
• Andere huidplooien: rode vlekken kunnen optreden onder de oksels, in de hals, achter de oren en achter de knieën, in de plooien van de armen.

Wanneer het hele lichaam wordt getroffen, wat uitzonderlijk voorkomt, spreekt men van Leiner-Moussous erythrodermia desquamativum.
Deze ziekte wordt meestal gekenmerkt door een aantasting van het zitvlak en de bilplooien, om zich uit te breiden naar het geslacht, de buik en soms naar het hele lichaam van de baby. Hoewel de verspreiding van de symptomen een probleem kan zijn, gaat het om een goedaardige ziekte die niet ernstig is.
Het wordt aanbevolen om uw huisarts te raadplegen die u de nodige zorg kan voorschrijven voor de behandeling van deze aandoening. Over het algemeen wordt een antiseptisch middel voorgeschreven om infectie van de laesies te voorkomen, een vette substantie om de korsten weker te maken, een keratolytische verzorging om de verwijdering ervan te bevorderen en soms een antischimmelmiddel voor uitwendig gebruik om de groei van gisten te beperken.

C Moises-Alfaro et al, In J Dermatol 2002, 41, 349-351