Łuszczyca w swojej najczęstszej postaci charakteryzuje się obecnością dużych, wyraźnych zmian skórnych znanych jako rumieniowo-płaskonabłonkowe: są to czerwone grudki zwieńczone białą warstwą martwego naskórka, zwanej łuskami. Szczególny wygląd tej czerwonej i łuszczącej się skóry jest wynikiem fizjopatologicznego mechanizmu obejmującego zaburzenia układu odpornościowego, stan zapalny oraz nadmierną proliferację i dojrzewanie keratynocytów, głównych komórek naskórka.
Spis treści
Zmiany łuszczycowe są łatwo rozpoznawalne zarówno wzrokowo, jak przez dotyk. Zmiany skórne w łuszczycy są grube i szorstkie, w przeciwieństwie do otaczającej je zdrowej skóry. Jednak ta zdrowa skóra może również zostać objęta stanem zapalnym, jeśli zostanie narażona na działanie czynników wyzwalających, takich jak np. tarcie.
Wymaga ona tyle samo codziennej pielęgnacji i uwagi, co skóra w stanie zapalnym. Zmiany łuszczycowe są głównym objawem łuszczycy i mogą występować w każdym miejscu ciała. Najczęściej zmiany skórne w łuszczycy pojawiają się na: łokciach; kolanach; klatce piersiowej; plecach; skórze głowy.
Twarz również może być dotknięta łuszczycą: zmiany łuszczycowe są tu często mniej wyraźne, ale wyraźnie widoczne są zaczerwienienia i łuski.
Zmiany łuszczycowe związane są z silnymi odczuciami gorąca i dyskomfortu, mrowieniem, a szczególnie swędzeniem.
Celem artykułów jest promowanie wiedzy na temat łuszczycy. Nie zastępuje porady lekarskiej, diagnozy lub leczenia. Pytania dotyczące stanu zdrowia lub leczenia należy skonsultować z lekarzem.
