Haarimplantaten tegen alopecia androgenetica

Haaruitval: haartransplantaties en implantaten, een techniek die... vrouwen aanspreekt

Behandeling voor haaruitval, hebt u alles al geprobeerd? Blijven de verwachte resultaten uit? Een haartransplantatie is een therapeutisch alternatief waarmee patiënten met alopecia androgenetica hun verloren haardichtheid op lange termijn kunnen terugwinnen. De resultaten zijn echter afhankelijk van het aantal getransplanteerde haren in verhouding tot het te bedekken gebied, de kwaliteit van het haar (meer bepaald de kleur en grootte) en de kenmerken van het getransplanteerde gebied. Haartransplantaties zijn ook voorbehouden voor gestabiliseerde haaruitval. Als de transplantatie te vroeg wordt uitgevoerd bij een jong iemand, zal het nodig zijn om een paar jaar later nog een haartransplantatie uit te voeren om de kaalheid die zich heeft verspreid op te vullen.
Om de strijd tegen alopecia voort te zetten, is het belangrijk om de behandeling te combineren met chirurgie. Het doel is om zoveel mogelijk van het haar rondom het getransplanteerde haar te behouden.

In de afgelopen jaren zijn transplantaties voor haaruitval steeds gebruikelijker geworden bij vrouwen. Het aantal ingrepen met haartransplantaties bij vrouwen (29% tot 42% van de vrouwen lijdt ooit aan haaruitval*) is sinds 2004 zelfs verdrievoudigd. Er zijn een aantal factoren in het leven die u kunnen helpen om de sprong te wagen: diepe psychologisch en emotioneel lijden, maar ook echte moeilijkheden om uw kapsel dagelijks in model te brengen.

De verschillende soorten haarimplantaten tegen alopecia 

Transplantaties voor haaruitval worden onder plaatselijke verdoving uitgevoerd door chirurgen die gespecialiseerd zijn in esthetische geneeskunde. Er zijn twee belangrijke technieken om kaalheid als gevolg van alopecia androgenetica te compenseren.

• Haartransplantaties in stroken voor de meest ernstige vormen van alopecia. Het principe is om een kleine strook hoofdhuid horizontaal te verwijderen uit de nekzone, waar veel haar is, en dan de grafts eruit te halen. Er worden zeer kleine incisies gemaakt in het kale gebied voordat de grafts één voor één worden geïmplanteerd. Per sessie kunnen 1000 tot 4000 haren worden geïmplanteerd. De resultaten zijn 8 tot 9 maanden later zichtbaar.
• Follicular Unit Extraction (FUE) voor kleine en gemiddelde alopecia. Hierbij worden individuele folliculaire eenheden verwijderd en één voor één opnieuw geïmplanteerd in de gebieden die door alopecia zijn aangetast. De sessies zijn korter en er worden minder haren geïmplanteerd. De postoperatieve periode is ook minder pijnlijk en laat geen littekens achter. 

Alternatieven voor haarimplantaten bij haaruitval 

Er bestaan andere behandelingsopties en er werden verschillende technieken ontwikkeld en getest om alopecia androgenetica te bestrijden: 

• Injecties met bloedplaatjesrijk plasma (PRP). PRP wordt verkregen uit het bloed van de patiënt, dat vervolgens wordt verrijkt met bloedplaatjes door middel van centrifugatie en niet-invasief in de hoofdhuid wordt geïnjecteerd. Verdere studies zullen nodig zijn om de algemene doeltreffendheid van deze techniek op de lange termijn aan te tonen.
• De laser met lage intensiteit. Dit is een veelbelovende techniek voor de behandeling van alopecia androgenetica, gebaseerd op het feit dat haarzakjes licht nodig hebben om te regenereren. Verschillende onderzoeken hebben de doeltreffendheid aangetoond, die vergelijkbaar is met die van behandelingen met geneesmiddelen (minoxidil of finasteride), maar de parameters voor het gebruik van de laser moeten nog nauwkeurig worden gedefinieerd voordat deze definitief kan worden gevalideerd.
• Mesografting of het gebruik van stamcellen. Het principe bestaat uit het kweken van stamcellen van de hoofdhuid die zich kunnen vermenigvuldigen en van haarzakjes reactiveren die geen haar meer produceren. Er is meer wetenschappelijk bewijs nodig om het gebruik bij alopecia androgenetica te ondersteunen.

Het gebruik van haarvezels en micropigmentatie van het haar. Deze twee technieken kunnen snel kale plekken op de hoofdhuid maskeren. Of het nu gaat om de haarvezels die zich binden aan het natuurlijke haar met behulp van een elektrostatisch fenomeen of de semipermanente haartatoeagetechniek, het doel is om het contrast tussen de hoofdhuid en het haar te verminderen. 

* Bron: Blume-Peytavi et al., 2011; Norwood, 1975